Owca wielkopolska – to odmiana owcy nizinnej polskiej, o dobrej użytkowości mięsnej, około 4,7 kg wełny rocznie, objętej hodowlą zachowawczą.
Rasa bezroga; masa ciała tryków wynosi 115 kg, maciorek około 70 kg. Owca ta została wyhodowana w latach 1948 – 1976, na podłożu populacji pierwotnej białej świniarki i świniarki uszlachetnionej kolejno: owcą wschodniofryzyjską, merynosem typu mięsnego i beriszonem, czyli tzw. owcą leszczyńską. W krzyżowaniu twórczym użyto także merynosa polskiego i kenta, aby wyhodować owcę o dwukierunkowym, mięsno-wełnistym użytkowaniu.