Przemiany systemowo-ustrojowe zapoczątkowane w naszym kraju po 1989 roku oraz związany z nimi kryzys w sektorze rolniczym spowodowały osłabienie kondycji finansowej indywidualnych gospodarstw rolnych. Ich rozdrobnienie, słabe wyposażenie, trudności w ich powiększaniu i modernizacji spowodowane brakiem kapitału, produkcja oparta na starych technologiach, niski poziom wykształcenia rolników oraz problem bezrobocia na wsi – to główne czynniki hamujące nowe procesy gospodarcze tym sektorze.
Szansą na poprawę takiego stanu rzeczy jest przejmowanie przez wieś nowych funkcji czyli stwarzanie możliwości pracy poza gospodarstwem rolnym, poza rolnictwem. Koncepcja wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich polega na tworzeniu nowych miejsc pracy w dziedzinach takich jak, przetwórstwo rolno-spożywcze, szeroko rozumiana obsługa rolnictwa, drobna produkcja, handel, usługi dla ludności, a więc na płaszczyznach nie związanych bezpośrednio z rolnictwem. Jedną z jej form może być agroturystyka i turystyka wiejska – dziedziny, które nie tylko zwiększają zatrudnienie i dochody, ale pozwalają również na uruchomienie i wykorzystanie zasobów gospodarstwa rolnego oraz walorów wsi. Stymulują one także rozwój społeczny oraz wpływają na integrację środowiska wiejskiego i wzrost współpracy w realizacji przedsięwzięć agroturystycznych i samorządności lokalnej. Poczucie lokalnego patriotyzmu wpływa korzystnie na wzrost zainteresowania o miejscowe zabytki architektury, rzemiosło, sztukę, tradycje czy kuchnię regionalną, co sprzyja podtrzymaniu dziedzictwa kulturowego.
Działalność agroturystyczna jako jedna z form pozarolniczej działalności gospodarczej zdobywa w Polsce coraz większe grono zwolenników, choć napotyka również na wiele barier, utrudniających jej rozwój. Brak systemu promocji i dystrybucji produktu agroturystycznego i środków na sfinansowanie przedsięwzięć agroturystycznych, a także sprzyjających zasad kredytowania oraz nieznajomość przepisów prawnych to najważniejsze z nich. Jej rozwojowi nie sprzyja także niestabilność polityczno-ekonomiczna oraz obniżający się poziom bezpieczeństwa osobistego, które rzutują przede wszystkim na ograniczenie popytu zagranicznego. Wpływa ona niekorzystnie również na potencjalnych usługodawców, budząc w nich wątpliwości co do trwałości tej formy wypoczynku i zwiększając ryzyko ewentualnych inwestycji.
Joanna Radziewicz