Z danych spisu rolnego z 2002 r. wynikało, że 60,7 proc. rodzin pszczelich należało do pszczelarzy, którzy posiadali własne gospodarstwa rolne. Natomiast pozostałe 39,3 proc. rodzin pszczelich posiadali rolnicy nie związani zawodowo z rolnictwem.
Na podstawie rejestrów powiatowych lekarzy weterynarii, obejmujących zarówno dane o pszczelarzach zrzeszonych jak i niezrzeszonych w organizacjach pszczelarskich, liczba podmiotów zajmujących się utrzymywaniem pszczół wynosi 39,4 tys. Większość gospodarstw znajduje się w województwie lubelskim (4,62 tys.), śląskim, wielkopolskim, małopolskim, najmniej w województwach: podlaskim, lubuskim, pomorskim i opolskim.
Struktura pasiek w Polsce najkorzystniej przedstawia się na Warmii i Mazurach, gdzie średnio w pasiece znajduje się 47,1 rodziny pszczelej. Natomiast odsetek pasiek średnich i małych (czyli do 80 rodzin pszczelich) wynosi aż 97,2 proc., z kolei pozostałe pasieki, które stanowią 2,8 proc. wszystkich, liczą po 138,7 rodziny pszczelej, co stanowi 12,7 rodzin pszczelej w Polsce.
Pszczelarstwo polskie charakteryzuje duże rozdrobnienie, ale na tle Unii Europejskiej wypada całkiem dobrze. Rozdrobnienie to wpływa korzystnie na opłacalność produkcji i dochodowości gospodarstw pasiecznych. Natomiast niska opłacalność jest efektem wysokich kosztów produkcji i braku kapitału na inwestycje.
Źródło: CBR Rolniczy Magazyn Elektroniczny
Autor: Aleksandra Szymańska