Rasa huculska (hc) – należy do ras karłowatych, pochodzi z Huculszczyzny, historycznej krainy we wschodniej części Karpat, zamieszkanej przez górali huculskich.
Do końca XIX w. głównie tam koncentrowała się hodowla koni huculskich. Podczas I wojny światowej poważnie zachwiała się czystość rasy huculskiej, dlatego w kolejnych latach objęto ją szczególną opieką. W 1924 r. Michał Holländer zainicjował rejestrację klaczy rodnych oraz powstanie Związku Hodowców Koni Rasy Huculskiej. Konie huculskie wywodzą się od tarpanów (dzikie konie zasiedlające niegdyś lasy Europy Środkowej). Mają krępą budowę ciała; wysokość w kłębie 135-148 cm. Rasa ceniona za siłę i odporność. Umaszczenie najczęściej jest gniade, rzadko kare, kasztanowate, siwe i srokate. Konie huculskie sprawdzają się zarówno pod siodłem, w zaprzęgu, w pracy na roli, jak i w hipoterapii. Hodowane są w Polsce (stadniny Siary i Odrzechowa), Rumunii, Słowacji (stadnina Topolcianky) i na Ukrainie.