Profilaktyka weterynaryjna w hodowli szynszyli

Szynszyle są z reguły zwierzętami odpornymi na różnego rodzaju choroby. Najczęstszym powodem ich schorzeń są złe warunki chowu, nieodpowiednie żywienie, brak higieny i niewłaściwa pielęgnacja.

Do najczęstszych schorzeń przewodu pokarmowego należą: zaparcia, niedrożność jelit, wzdęcia, biegunki, wpochwienie jelita, wynicowanie odbytu i samowygryzanie okrywy włosowej. Nieodpowiednia pielęgnacja może z kolei przyczynić się do: udaru słonecznego, zapalenia spojówek, niezakaźnego nieżytu nosa, różnego rodzaju ran czy zapalenia gruczołu mlekowego. Złe warunki bytowe wynikające z braku dostępu do czystej kąpieli, kontaktu z chorymi zwierzętami czy zakażonym sprzętem są najczęstszym powodem występowania groźnych chorób skóry takich jak: grzybica skóry, wywołana przez grzyb Trichophyton mentagrophytes oraz pasożyt skóry o nazwie Trichosporon gigantem. Wśród chorób bakteryjnych występujących u szynszyli spotyka się: salmonelozę, kolibakteriozę i pseudomonozę.

  • Najskuteczniejszym sposobem uniknięcia strat w hodowli jest profilaktyczne likwidowanie przyczyn zachorowań. Do działań takich należą:
  • przestrzeganie zasad racjonalnego żywienia,
  • przestrzeganie podstawowych zasad higieny,
  • nabywanie materiału hodowlanego tylko na sprawdzonych fermach, gdzie nie występowały choroby zakaźne,
  • unikanie kontaktów poprzez zwierzęta z innymi hodowcami,
  • początkowa separacja i obserwacja nowo zakupionych zwierząt,
  • systematyczne i dokładne czyszczenie pomieszczeń i klatek,
  • eliminowanie z hodowli zwierząt podejrzanych o chorobę,
  • tępienie owadów i gryzoni, stanowiących potencjalne źródło zachorowań,
  • utrzymywanie dobrych warunków środowiskowych na fermie.

Joanna Radziewicz