Koń w Polsce – pochodzenie

Pierwszy znany przodek konia (Equus) żył prawdopodobnie w epoce eocenu przeszło 50 milionów lat temu. Było to zwierzę o niskiej budowie ciała nazwane przez naukowców Eohippusem – Koniem Świtu. Eohippus osiągał około 35 cm wysokości w kłębie, a jego waga nie przekraczała 5,5 kg. Miał czteropalczaste kończyny przednie i trójpalczaste kończyny tylne, obie pary zakończone grubym rogiem. Wywodził się od szczepu wymarłej grupy prakopytnych (Condylarthra), żyjącej około 75 milionów lat temu.

W 1867 r. na południu Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej znaleziono niemal kompletny szkielet Eohippusa, dzięki któremu można było odtworzyć rozwój koniowatych. Natomiast najlepiej zachowany szkielet tego gatunku znaleziono w 1931 r. w Big Horn Basin, w stanie Wyoming. Został on zrekonstruowany przez paleontologów z California Institute of Technology. Przypuszcza się, że około 35-40 milionów lat temu różne odmiany Eohippus rozprzestrzenione między Ameryką, Europą i Azją zaczęły wymierać dając początek Mesohippusowi. Zwierzęta te były większe od swego poprzednika i mogły osiągać około 45 cm wysokości. Były zaopatrzone w lepiej wykształcone zęby, przystosowane do gryzienia części roślin, a dzięki zwiększeniu się długości kończyn (kończyna przednia i tylna trójpalczasta) zwierzę uzyskiwało możliwość szybszego ruchu. Kolejne znaczące etapy w ewolucji konia stanowiły: Meryhippus (25-20 milionów lat temu), Pliohippus (około 6 milionów lat temu) i Equus cabullus (około 1 miliona lat temu). Prawdopodobnie około 9000 lat p.n.e. Equus cabullus i spokrewnione z nim koniowate dotarły z Ameryki Północnej do Azji, Południowej Ameryki, Europy i Afryki.

Typy zasiedlające wymienione obszary ukierunkowały rozwój wszystkich współczesnych koni. Typ stepowy właściwie w niezmienionej formie przetrwał do dziś jako koń Przewalskiego (odkryty przez pułkownika Przewalskiego w 1881 r.). Zwierzę to jest hodowane obecnie w ogrodach zoologicznych oraz żyje na wolności w zachodniej części pustyni Gobi. Typ leśny, obejmujący rasy znacznie cięższe od stepowych, wyginął, dając jednak początek współczesnym koniom zimnokrwistym. Typ płaskowyżowy był prawdopodobnie przodkiem dzisiejszych koni o lekkiej budowie. Udomowienie koni nastąpiło prawdopodobnie około 3000 lat p.n.e. Przez wiele stuleci zwierzę to miało duże znaczenie gospodarcze i militarne. Obecnie głównym kierunkiem wykorzystania koni jest sport jeździecki i rekreacja konna.

Źródło: CBR Rolniczy Magazyn Elektroniczny