Pierwsze wzmianki dotyczące hodowli i szkolenia koni w Europie pochodzą z czasów Filipa II, króla Hiszpanii (1527-1598), który ufundował „Królewską Stadninę Zamkową”, założoną w 1571 r. w Cordobie. Tu corocznie odbywała się selekcja ogierów pozostawianych do dalszej hodowli. Selekcjonowano takie cechy, jak chód i charakter koni, aby uzyskać okazy podobne do obecnie żyjących koni andaluzyjskich.
W Polsce hodowano najczęściej konie czystej krwi arabskiej. Konie te pojawiły się w Europie w X w., kiedy na szerszą skalę rozwinął się handel z Bliskim Wschodem. Prawdopodobnie już w tym okresie araby dotarły do Polski. Pierwszy udokumentowany zapis o hodowcy koni czystej krwi dotyczy króla Zygmunta Augusta (1520-1572). Utrzymywał on stadninę w Knyszynie w Białostockiem. Jednak dopiero w końcu XVIII w. zaczęła się właściwa hodowla arabów w Polsce. Od założonej w 1778 roku przez Franciszka Ksawerego Branickiego stadniny w Szamrajówce, należącej do dóbr Biała Cerkiew, wywodzi się znamienita gałąź hodowli arabów w Polsce. Od 1803 roku prowadzono w niej księgę stadną, która zaginęła w czasie rewolucji 1917-18. W latach 1865-1871 nastąpił podział stada – dotychczasowe oddziały Szamrajówka, Janiszówka i Uzin stały się samodzielnymi stadninami.
Z początkiem XIX wieku wykorzystanie koni arabskich w polskiej hodowli przybrało charakter masowy. Organizowane były ekspedycje do plemion Beduinów. Sprowadzano konie na handel do Stambułu lub Odessy oraz na zamówienie do stadnin.
W 1817 r. hrabia Wacław Rzewuski znawca koni, podróżnik i orientalista, na polecenie królowej Wirtemberskiej Katarzyny udał się na pustynię po konie zarodowe. Przed końcem ekspedycji królowa zmarła, a konie zostały wcielone do stadniny w Weil, gdzie dały początek słynnej hodowli. W czasie tej podróży Arabowie nadali Rzewuskiemu tytuł emira. W czasie swoich licznych podróży na Wschód sprowadził z pustyni 137 koni czystej krwi.
Na wysoki poziom wybiły się oprócz hodowli rodziny Branickich w Białej Cerkwi na Ukrainie również stadniny rodziny Sanguszków w Sławucie na Wołyniu, Wacława Rzewuskiego w Sawraniu na Podolu, rodziny Dzieduszyckich w Jarczowcach i Jezupolu w Małopolsce.
Źródło: CBR Rolniczy Magazyn Elektroniczny